We starten met de zonnegroet als warming up. Hoe kan het ook anders op zo’n prachtige zomerdag als vandaag! Ik voel de zon op mijn gezicht. Maar, wat ik ook voel is hier en daar een piep en een kraak. De reeks houdingen uit de yoga stretchen ieder onderdeel van mijn lichaam. Sommige posities vragen duidelijk wat souplesse of lenigheid. Een kwestie van oefenen. 

Laat ik even eerlijk zijn. Na een aantal eerdere ervaringen met yoga, dacht ik toch zeker te weten dat het niks voor mij was. Iets met een gebrek aan lenigheid en geduld. En eerlijk is eerlijk, ook een persoonlijke afkeer tegen teveel zweverigheid. En ja, daar betrapte ik menig yogajuf op. Nee, geef mij maar ontspanning na inspanning. Gewoon lekker voluit knallen. Maar nu komt het: yoga en mindfulness in combinatie met hardlopen of wandelen vind ik écht heerlijk. Dat heeft vast ook te maken met instructeur Esther, die alles prettig uitlegt. Hoewel mijn stramme lijf soms nog wat zucht en steunt, voelt het goed. Niks zweverigs aan.  

Zonnestralen vangen

Het is druk in het natuurgebied. Veel mensen vangen de laatste zonnestralen en er wordt volop gewandeld, gefietst, gepicknickt en gezwommen. Ook wij genieten als we naar de volgende stop wandelen. Ondanks de drukte lukt het Esther iedere keer om een rustig plekje te vinden voor uitleg en oefeningen.     

Het thema van vandaag is vertrouwen en loslaten. Esther heeft een mooie oefening voorbereid die daar perfect bij past. Ze haalt blinddoeken uit haar tas en ik denk: “het zal toch zeker niet?” In ieder van ons schuilt blijkbaar een kleine control freak die het niet zo prettig vindt om geblinddoekt te moeten wandelen. Toch gaan we er allemaal voor. Ik zie helemaal niks als ik de blinddoek op heb. Behalve wat lichte puntjes van de zon als ik naar boven kijk. “Ha, de zon is er in ieder geval nog”, stel ik mezelf gerust. Met mijn voeten tast ik het pad af. Esther legt uit dat we erop mogen vertrouwen dat onze andere zintuigen scherp genoeg zijn om ons op het pad te houden. 

Blind vertrouwen 

Als ik de blinddoek af mag doen, voelt dat prettig. Maar dan komt de volgende oefening al. We maken tweetallen en de een – zonder blinddoek - leidt de ander – met blinddoek. We blijken elkaar blind te kunnen vertrouwen. Ook bij het passeren van groepjes mensen en honden. Ja, zelfs langs de berm die volop begroeid is met grote brandnetels. Hoewel de oefening ongemakkelijk begint, is het een mooie ervaring in loslaten. Ook het stuk achteruit (hard)lopen vraagt vertrouwen. Esther vertelt dat het goed is om dit af en toe te oefenen voor meer balans, coördinatie en evenwichtsgevoel. 

Neus naar voren

Gelukkig hoeven we niet de rest van de les achteruit te lopen, want het vraagt veel focus. Als we weer met onze neus naar voren lopen, blijkt dat een mooi bruggetje naar de neusademhaling. Inmiddels een vast onderdeel van de cursus. Esther geeft nog wat meer uitleg over het belang ervan. Informatie in behapbare brokjes; zo fijn! En met herhaling, zodat het beter beklijft.  

Met een intervaloefening leren we hoe we nog meer op gevoel kunnen lopen. De opdracht: vijf rondes, iedere ronde vijf seconden sneller dan de vorige ronde. Ik loop me uit de naad. Ik ga sneller en sneller. Vier van de vijf rondes gaan top. Tevreden en voldaan doen we de afsluitende bodyscan.