Adem in, en weer uit (Gelderlander 14 nov 2016)

Hij blowde en rookte en dronk dagelijks. Wie hij was? Ja, dat vroeg hij zich dus ook af. Het antwoord: de oude Martijn. De nieuwe is een hardloper die je uit de stress helpt.

Kijk, in de basis is hij dus een knetter-energieke kerel. Altijd al geweest. En toch was er iets met Martijn Mensink.
Hij was zoekende. Zat niet lekker in z'n vel. Wie was hij nou eigenlijk? Wat voor werk zou hij doen? Ja, hij wilde 'iets met sport'. Maar wat?
Dat werd dus een opleiding administratie. Altijd veilig, zeiden zijn ouders – en hij geloofde dat.

Hij was altijd die zekere jongen uit Nijverdal, succesvol in het eerste elftal, meezingen met de liedjes in de kantine en zo. Maar wàs hij dat wel? 
Hij rookte, en werkte bij een productiebedrijf waar hij niet veel hoefde te doen. Zat dus veel op z'n luie reet. En wat doe je als je veel op je luie reet zit? Nog meer roken. 

Die zekere jongen werd een onzekere man – behalve als er een paar biertjes in zaten. Hij blowde of rookte iedere avond, was op z'n werk nog wel redelijk succesvol. Maar bij de vierde mislukte relatie stortte hij in. Hij nam ontslag. Ben je 32. Woon je in een soort studentenhuis met een gedeelde wc.

Maar iemand wees hem op dat boek van Allen Carr, en stoppen met roken bleek ineens vrij simpel. Hij ging volle bak sporten, zegt hij. Moest van zichzelf iedere week 50 kilometer hardlopen en 200 kilometer fietsen. Lag ie zondagavond met zere benen op de bank, ging ie toch nog hardlopen, want ja: nog 7 kilometer. Lichamelijk was hij fitter, maar geestelijk was hij nog steeds het wrak dat hij was. En toen dacht hij: weet je wat er met jou aan de hand is, Martijn? Je vergeet te voelen. Kwam ook door een opleiding die hij volgde, waarbij hij zich verdiepte in het fenomeen ademhaling.Hij had niks met spiritualiteit, dat was iets voor geitenwollensokkentypes. Mindfulness, pfuh, ga iets doen of zo. Maar sindsdien is ademhaling zijn geheime wapen. Ademhaling door je neus, want ademen door de mond doet de mens alleen uit nood. In stresssituaties, dus.

Goed. Intussen had hij dus Dianne ontmoet, in alles tegenovergesteld: helemaal in balans. Ze wees hem op een vacature: rokers laten stoppen à la Allen Carr. Spreken voor groepen was een van z'n grootste angsten, maar ja, dacht hij: jij wilde toch voelen? Dan zal je ook voelen.
Zat ie zwetend in de auto naar Hengelo. En maar denken: concentreren op je ademhaling, het is hier en nu, gevoelens mogen er zijn, ze komen en gaan als wolken in de lucht. 

Het werkte, merkte hij. Je kunt je gevoel veranderen met behulp van ademhaling. Nu leert hij het anderen met zijn Mindfulrun. 
Toch nog iets met sport.

Zijn dochter Lynn is gehandicapt. Kan niet praten, niet lopen. Ze hebben zuurstof in huis, vernevelingsinstallaties, alles. De situatie is gewoon heftig, zegt hij. Soms zeggen mensen goedbedoeld: ach, hè, het komt wel goed. Maar het komt niet goed. Als je dat zegt, vergeet je te voelen.
Toch heeft hij het geaccepteerd.

Soms denkt hij terug aan toen, en voelt hij een tinteling in z'n hele lichaam. Vroeger had hij dat naar gevonden, nu is het fijn. Hij heeft zich nog nooit zo goed gevoeld. Niet in de zin van 'gelukkig', maar hij durft verdriet en plezier te voelen. Hij is gewoon hij. Martijn is gewoon Martijn. Hij is gewoon oké. Niet beter of slechter dan een ander, nee: gewoon, oké. Hij komt steeds dichter bij zichzelf, en dat houdt nooit meer op.
Hij houdt nog steeds wel van bier zuipen hoor. Soms.