Hardlopen zonder doel.
Alhoewel ik duidelijke doelstellingen heb in mijn leven, leg ik de lat tijdens mijn hardloop trainingen niet al te hoog. Mijn doel tijdens het hardlopen is geen doel te stellen. Omdat ik doelloos rondloop heb ik intussen al diverse marathons gelopen en ben ik zelden geblesseerd. Omdat ik zonder doel rond loop heb ik ook geen motivatie gebrek, maar loop ik om te lopen.
Ik loop ook altijd hard zonder koptelefoon. Het grote voordeel hiervan is dat ik één word met de natuur.
Hardlopen wordt dan om mij heen kijken naar de velden, de bomen en het bos. Luisteren naar de vogels en de wind. De warmte van de zon voelen. De zomer ruiken.
Hardlopen is zoveel meer dan alleen maar hardlopen.
Hardlopen wordt zo een vorm van bewust Zijn van mijn fysieke en mentale sensaties. Maar ook van alles wat om mij heen gebeurt. Zo is hardlopen voor mij een levenshouding geworden, waarbij ik gedachten en
gevoelens kan toelaten en aanvaarden, om ze vervolgens los te laten. Op die manier krijgt alles een plaats. En kom ik in een toestand van innerlijke rust, terwijl mijn benen kilometers maken.
Gelukkig worden van hardlopen.
Hardlopen maakt mij gelukkig. Het gaat mij niet om de medaille. Ook niet om de doelstelling. Of ik die nu realiseer, of niet, is bijzaak. Het gaat om de eerste stap die ik heb gezet, om anders in het leven
te staan en anders met mijzelf en met andere mensen om te gaan. Het gaat over durven dromen. Om daarna die droom werkelijkheid te laten worden. Dag na dag. Het gaat over de moed om te gaan trainen. Over de wilskracht om door te zetten. Over volharding om na elke kilometer de volgende te lopen. Over nooit opgeven. En telkens herbeginnen, bijvoorbeeld na een blessure.
Het maakt niet uit wat je gisteren deed Het gaat om dat wat je morgen pas weet.
Martijn Mensink
Reactie schrijven