Wat is er mis om even te Zijn?

Heb je dat wel eens gedaan, niets doen en ''gewoon'' even te Zijn?

Ik bedoel dan ook echt helemaal niets te doen en alleen maar te  Zijn.

 

Gewoon zitten op een stoel in huis of op een bankje in het park, zonder externe afleidingen zoals telefoon, tv, tablet, vrouw, man, kind, etc etc. Gewoon één Zijn met de omgeving waarin je zit oftewel gewoon Zijn.

 

De meeste mensen kunnen dit niet eens, hoe lang is het geleden dat je echt 15 minuten lang helemaal niets hebt gedaan of heb je het überhaupt weleens gedaan?

 

Op momenten dat je nu niets te doen hebt pak je de telefoon kijk je even op internet of ga je even bellen. De meeste mensen zijn zich aardig bewust van het drukke leven dat ze hebben maar zijn zich zelden bewust om gewoon even helemaal niets te doen, behalve te Zijn.

 

Je kunt het jezelf natuurlijk ook niet kwalijk nemen ,want niemand heeft je toch geleerd om niets te doen. En als je op een moment niets doet, ga je jezelf ook nog schuldig voelen dat je niets aan het doen bent.

Nietsnut dat je bent denk je dan. En hoe vaak is ons niet gezegd: "Stilstaan is achteruitgang!".

 

Natuurlijk hoef je niks van mij aan te nemen, maar probeer het eens nu of op een later tijdstip om eens even helemaal niets te doen en gewoon even te Zijn. Ga zitten of staan, kijk, ruik, voel en heb geen oordeel en haal adem.

 

Het moment dat je even stil staat is vanaf nu al een hele grote vooruitgang.

Het is niet een kwestie van willen zijn maar om te Zijn

 

Hartelijke groet,

 

Martijn Mensink