Vandaag hoorde ik een nummer van Marco Borsato op de radio met onderstaande tekst:
Wanneer is een mens tevreden
Merkt hij voor een keer als hij kijkt
Over de schutting bij de buren
Dat `t het gras niet net iets groener lijkt
Zeg me waar moeten we zoeken
En wat is nou die wens
Waarna we niet meer verder hoeven
Waar en wanneer ligt de grens
En waarom wil ik alsmaar verder
Als ik ergens ben
Wat maakt het onbekende beter
Dan al hetgene dat ik ken
En waarom ben ik nooit compleet gelukkig
Met wat er hoort bij mij
Waarom moet er toch steeds weer iets bij
Waarom nooit eens een keer
Ietsje minder dan meer
Wanneer laat dat verlangen me vrij!
Het antwoord is heel simpel: Leef in het hier en nu. Mindfulness!
Reactie schrijven
mensink-consult (donderdag, 27 juni 2013 13:48)
Test
Dianne (donderdag, 27 juni 2013 14:20)
Mooi en herkenbaar!
Natasja Ferwerda (donderdag, 27 juni 2013 15:49)
Leven in het nu zorgt er idd voor dat je tevreden bent met wat er is. Geen triggers vanuit het verleden of verwachtingen naar de toekomst toe. De kunst is wel om deze twee te herkennen en vervolgens je focus te leggen terug naar het nu. Dat is volgens mij de clue. Maarre, misschien jij nog bruikbare tips, aanvullingen? (vanuit NLP?)
Martijn Mensink (donderdag, 27 juni 2013 16:04)
Met NLP kun je technieken toepassen om bijvoorbeeld weer een goed gevoel te krijgen. Echter het gaat niet om een goed gevoel het gaat erom waarom je getriggerd wordt. Als je deze wortels (zo noem ik ze maar) geheel kunt verwijderen dan los je het op. Met NLP knip je ze alleen maar af en blijft de wortel over.
Jacqueline (woensdag, 03 juli 2013 17:24)
Wel een beetje slachtofferig type hoor, die Marco, vind je niet, M?
Even achterover leunen en kijken...is 'verlangen' ooit over gegaan door het te rationaliseren, te verdoven, te beklagen, uit te leven, in te vullen of af te knijpen? Heel even misschien, om daarna opnieuw toe te slaan, althans, zo ervaar je het als je verlangen ziet als iets dat vervuld, gestild en weggepoetst moet worden...
Onder elk verlangen zit een dieper verlangen, een diepte die je niet bedenken kunt, maar alleen kunt voelen. Kun je de belangstelling voor de roerselen in jezelf opbrengen en af te dalen in het gevoel? Durf je er werkelijk intiem mee te zijn? Je helemaal aan over te geven aan die lavahete stroom, in een eindeloze uitademing? Het oerverlangen van Zijn/Presence/Bewustzijn of God zo je wilt, om zichzelf te kennen is dé basisvoorwaarde voor jouw bestaan. Dus wat klaag iedereen toch, stelletje arrogant... weg met die bemoeienis en het oordeel dat verlangen niet goed, spiritueel of praktisch zou zijn. Voel! Erover nadenken, verantwoorde keuzes proberen te maken, clubjes van gedeeld gedifferentieerd verlangen oprichten: deze hele over de top consumptie maatschappij is er het gevolg van: eindeloos naar buiten geprojecteerd verlangen. En wie denk je dat daar de vruchten van plukken, ha! Ik en jij niet (hoewel: met stoppen met roken trainingen gaat het best aardig nu :-))
Het onteigende verlangen opnieuw je toe-eigenen, op je bordje nemen en helemaal op eten...dat brengt je terug naar de Bron, naar waar het allemaal begon, jeZelf. Probeer het gewoon eens, drie weken ofzo. Hulp nodig: Martijn (en ik ook evt.) weet raad, hihi....J/Biskit
mensink-consult (woensdag, 03 juli 2013 19:35)
Kan jij geen nummer schrijven voor Marco B. Of zal het EGO van John dat niet op prijs stellen. lol.
Matthijs (donderdag, 25 juli 2013 19:48)
Wanneer is een mens tevreden......... ;)